Қазақстан Республикасының Конституциясы – Қазақстан Республикасының Ата Заңы. Ағымдағы Конституция 1995 жылы 30 тамыз күні жалпы халықтық Референдум негізінде қабылданды және 5 қыркүйек күні өз күшіне енді. Конституция мемлекеттік құрылыстың құқықтық негізін қалыптастырушы құжат болып табылады. Ол мемлекеттілік тетік, қоғамдық, саяси институттар ретінде қызметтің негізі боларлық принциптерін орнықтырды, адам мен азаматтың Конституциялық мәртебесін белгіледі, экономикалық құрылыстың негіздерін айқындады. Ол біздің ата-бабаларымыздың көптеген ұрпақтарының азаттық және өз тағдырын өзі шешу мүмкіндігі туралы, билік барша халықтың мүддесіне қызмет ететін мемлекет туралы, бүкіл әлемге белгілі әрі құрметтелетін тәуелсіз ел туралы арман¬дарының осы заманғы құқықтық түсініктерін бейнеледі. Қазақстан халқы осыдан 23 жыл бұрын тарихи таңдау жасап, бағыт-бағдарын айқындап, алға қойған мақсаттарына жету жолында жаңа қадам жасап, жаңа Конституцияны қабылдады. Қазақстан Республикасының қазіргі Конституциясы 1995 жылғы 30 тамызда бүкіл халықтық референдумда қабылданды. 1998 және 2007 жылдары Конституцияға елеулі өзгерістер енгізілді. Бұл оқиға сол кезде қазақ халқы үшін, біздің мемлекетіміз үшін үлкен қуанышты жағдай болды. Өйткені, Кеңес Одағының құрамында жүргенде біздің Республикамыздың Конституциясы Одақтық Конституцияның сарынымен жасалып, сол арқылы жұмыс істейтін.

Мемлекеттік тілдің жағымды бейнесін қалыптастыру деген тіркес бар. Жағымды сөз тілімізге жарасып тұрған жоқ. Оны көркем бейнесін деп өзгерткен ләзім. Өйткені, қазақ тілі әлемдегі әрі шешен, әрі көркем тілдердің біріне жатады. Елбасымыз, «Қазақ тілінің одан әрі дамуы үшін барлық күш жігерімізді салуымыз керек» деп ұран тастап отыр. Енді осыны іліп әкетіп, көрінетін жердің бәріне неге ілмеске, неге оны қару етпеске. Соны тілге тиек ете отырып, тиісті жерлерде талап етейік. Қазақ тілін білуді алдымен қазақтардың өздерінен қатаң талап етейік. Сөзге келетін жерде тастамайық. Мемлекеттік тіл қазақ тілі дегенімізбен орыс тілінің қолданылу аясы өте үлкен екендігі өзімізге белгілі. Мемлекеттік жиындар әлі күнге дейін көрші мемлекеттің тілінде жүргізіледі. Ата- бабасында өзге ұлттың бір қасық қаны жоқ қазақ шенеуніктерінің өз ана тілінде сөйлеуді қорсынып, орыс тілінде жосылтатынын күнде көріп жүрміз.