Адамның адам болып қалыптасуы оның тәрбиеленген ортасына байланыс-ты. Әсіресе, өз орныңды табуға жол бас-тайтын, үлгі-өнеге, ақыл кеңес беретін жанашыр ұстаздың болуы үлкен бақыт.

Ұстаз - шәкіртінің білімін шыңдаушы, білімнің биігіне қанат қағып, талай асуларды бағындыру жолындағы демеушісі әрі қолдаушысы. Осындай ұлағатын көрсетіп жүрген ұстаздардың бірі, Көкпекті ауданының білім бөлімінің әдіскері - Гүлшат Нұрғазықызы. Ұстаз туралы сәулелі сөз, салиқалы пікір айту үшін оның өмір жолына соқпай кету әбестік болар еді. Бакытбек Гүлшат Нұрғазықызы 1986 жылы 30 тамызда Үлгілімалшы ауылында қарапайым отбасында дүниеге келген. Әкесі Нұрғазы 40 жыл ауылшаруашылық саласында еңбек етсе, анасы Тұрсынай ауылдық почта қыметкері болған.

Көкпекті елі, Көкпекті жері атқа мінген ұландар мекені десек қалпы айтпаспыз. Бапан шағыр, Бепен көк, Данабек күрең, Елік жирен – Сократ, Нұрсағым қара, Зекеннің мақпал қарасы, Жанабылдың Құлагері, Сайранбектің жүйріктері - ауданымыздың атын алысқа жеткізген тұлпарлар.
Ат баптауды әкесінен үйренген ауданға мәшһүр Аслан Балабекұлының Қарақаттай бедеуді баптағалы біраз жыл болды. Атақты атбегінің екінші ұлы Айсұлтан биыл мектепке барды. 6 жасқа толып, мектеп табылдырығын аттайтын баласын Аслан мен Әсем сәнді кежімделген тұлпармен апарды. Ат үстінде мығым отырған жас баланың атын әкесі жетектеп, мектептің алдына әкелгенде: «Ер қанаты - ат» - деген, балам аттан түспесін, жылқы тектес, тарпаң мінез қазақ рухы өлмесін» - деген ой болды. Ұлым ат жалын тартып мінді деген осы екен. Алты жаста атқа мінген Қобыланды, он жасында асау үйреткен Бармақ батырлардың рухы қонып, киесі сіңсін балаларымызға деген ізгі ниетім, – деп ойымен бөлісті, Аслан Балабекұлы.