Көкпекті ауданының мәдениет үйінде Қазақстан Республикасы Тә-уелсіздігінің 25 жылдығына орай, жерлес ақынымыз Қалихан Алтынбаевты еске алуға арналған «Жыр дүлділі - Қалихан» атты жас ақын оқушылардың қатысуымен жыр мү-шәйрасы болды.

Қалихан Алтынбаев - ерекше қа-білеттілігімен, сыршыл сезімталдығы-мен, ойының өрістілігімен, тілінің өт-кірлігімен дараланған ақын. Ол бүкіл саналы ғұмырын ақындыққа арнаған жан. Қалихан Алтынбаев газет тілшісі, бөлім меңгерушісі, редактордың орынбасары болып істеп, қалың бұқараның ортасында жүрді. Ол қайда болса да ел ішіндегі атақты адамдардың үлгілі ісі мен шежірені, бұрынғы ақындардың мұраларын, қағытпа-қайым айтыс өлең-дерін, мақал-мәтелдерді, қысқасы бе-сік жырынан жоқтауға дейінгі әдеби мұраларды жинақтаған. Аудан көлемінде дәстүрлі түрде өтетін бұл жыр додасына Көкпекті, Теректі, Преображенка ауылдарынан жас ақындар бақ сынасты. Ж.Шайжүнісов атындағы орта мектептен 10 сынып оқушысы Іңкәр Дәлелхан мен 9 сынып оқушысы Болатхан Құ-сайынов (жетекшілері Д.Байсеңгірова, Д.Шакербекова), Көкпекті орта мекте-бінен Қорлығайын Мерғали (5 сынып), Қарақат Досанова (5 сынып), Айдана

Қазан айындағы Қарттар күні және Тәуелсіздіктің 25 жылдық мерейтойына орайластырылып, «Жас Отан» жастар қанатының ауылдық округтердегі жастар ұйымдары бірқатар шараларды өткізді. Солардың бірі Самар ауылында ұйымдастырылған кездесулер болды. Самар ауылында соғыс ардагерлері саусақпен санарлықтай қалды. Солардың ішінде жалғыз әйел адам бар. Ол Валентина Степановна Федосова. Жасы 93-ке келген жауынгер-ана бұл кездесуді тосын сый ретінде қабылдады. Кездесуге арнайы үйіне келген екі орта мектеп пен агротехникалық колледждің оқушыларын ол қуана қарсы алды. Жылуын аямай тұрған күздің мизамшуақ айында ауладағы демалыс бұрышында өткен кездесуде балалар Валентина Степановнаға қызықты сұрақтар қойды.

Өткен жұмада аудан орталығындағы ауласынан бақытты балдырғандардың былдыр үні мен шаттыққа толы күлкісі бір тынбайтын «Шуақты шұғыла» балабақшасында Тілдер мерекесіне арналған ертеңгілік болып өтті. Іші-сырты көріктілігімен көз тартып тұрған құтты ұяға кіргенімізде екінші қабаттағы акт залы сахнасында 3-4 жас арасындағы кіп-кішкентай періште сынды нәзік үнді бал тілді бөбектер хормен «Астана» әнін әуелетіп тұрды. Жас ерекшеліктеріне қарай әр түсті бантиктер және галстуктар таққан тәп-тәтті балапандардың алаңсыз да қамсыз бақытты жүздерін көрудің өзі бір ғанибет еді.

Ұлы Отан соғысы аяқталып, арада қаншама жылдар зымырап өткенмен, оның салған жарасы талай жүрекке түскен дақ боп қалды. Балғын балалық шақтары осынау зұлмат жылдармен тұспа-тұс келген жандар қаншама. Бірі қару көтеріп соғысқа аттанса, енді бірі тылдағы еңбекті үлкендермен бірге бөлісті. Ел басына түскен қиын-қыстау шақта тылда қара жұмысқа жегілген жанның бірі – Көкжайық ауылдық округіне қарасты, Қарамойыл ауылының тұрғыны Ақшолақова Кәмила әже.

Кәмилә әжеміздің үйіне барған кезде бізді жылы шыраймен кенже келіні Жаңыл апай қарсы алды. Өкінішке орай, Кәмилә әжеміз сырқаттанып қалғандықтан, апамыз жайлы Жаңыл апай айтып берді. Алған мәліметтерге сүйенсек, 1922 жылы 20 қаңтарда дүние есігін ашқан Кәмилә апаның балалық шағы сұрапыл соғыс жылдарына тұспа-тұс келіпті. Ел басына қиын қыстау заман орнағанда ол да аянып қалмаған. Қаншалықты адам төзгісіз ауыр жұмыстарды атқарған кейуана ұрпағының ертеңін ойлағаны даусыз.